Verhuizen, hoe het allemaal begon…
Zo’n 100 jaar geleden verhuisde men met een bodedienst (paard en wagen) of bracht men zelf de spullen, in houten theekisten, over met de handkar. Op de bodem van de kisten legde men houtkrullen als een verende en beschermende laag tijdens het vervoer.
Het ontstaan van ons bedrijf begon bij de familie de Jong uit Noordhorn. Grootvader Piet de Jong (1880 - 1965), op de foto 2e van links, begon zijn loopbaan als scheepsjager (snikjong) en startte in 1903 met de hondenkar vanuit Noordhorn een bodedienst op Groningen. Daarbij bediende hij Noordhorn, Zuidhorn en Aduard. Hond en kar werden later vervangen door paard en wagen.
Begin dertiger jaren schafte Piet de Jong een heuse T-Ford aan met gesloten laadbak en een rek boven op de cabine. Voor, tijdens en na de bezettingstijd hield hij zich voornamelijk bezig met het uitvoeren van de boderitten naar Groningen, op dinsdag en op vrijdag. Daarnaast speelde ook de handel in brandstoffen een belangrijke rol. Het uitvoeren van verhuizingen werd op het eind van de zestiger jaren een steeds belangrijkere bron van inkomsten.
In diverse landen kende men eeuwenlang een algemene verhuisdag. Vaak was dat op 1 mei, aangezien het een direct gevolg was van het feit dat contracten meestal op 1 mei begonnen of eindigden. Wisselde men van baas, vrijwillig of noodgedwongen, dan moest men meestal ook verhuizen. Dat gold vroeger vooral voor boeren en landarbeiders.
Zoon Jan runde vanaf 1956 de zaak. Destijds moest hij met frisse tegenzin de zware transportfiets in het spoor van de zandwegen zien te houden. De bodedienst werd in de loop der jaren door het dalende aanbod steeds minder profijtelijk en de één na de andere collega beëindigde zijn bedrijf. Door de koop van hun vergunningen slaagde de Jong er nog lange tijd in om deze tak van het bedrijf rendabel te houden. In die jaren speelde het CiBoGa-terrein aan de Bloemsingel in Groningen een centrale rol in het distributiegebeuren.
Hoe druk het bestaan van een jonge ondernemer in vroeger jaren was blijkt wel uit volgende anekdote. In 1969 trouwde Piet met Joke Alkema, maar 2 dagen na hun huwelijk moest het stel al weer vroeg op. Het werk wachtte. Er stond voor die dag alweer een tweedaagse reis gepland. Samen met hun hulp vertrokken ze naar Utrecht met een kleine inboedel en vervolgens reden ze naar Den Haag. Vandaar moesten ze de volgende dag met de inboedel van een Haagse notaris naar Westerbork. Toen de notaris van de bijzondere situatie hoorde gaf hij het jonge bruidspaar 25 gulden, wat voor die dagen een aardig bedrag was en bemiddelde bij het zoeken naar een hotel voor die nacht. Ze sliepen die nacht op loopafstand van het Scheveningse strand.
Na de pensionering van Jan in 1981 werd de distributiedienst in opdracht van het expeditiecentrum nog tot 1994 voortgezet. Vanaf dat jaar richtte het bedrijf zich volledig op het verplaatsen van inboedels over de hele wereld en op het verhuizen van kantoren en scholen etc.
Ook het opslaan van inboedels en archieven werd een belangrijke activiteit evenals het voor overzee transport verpakken van inboedels en machines. Het familiaire karakter en de klantgerichte houding hebben ervoor gezorgd dat deze onderneming is uitgegroeid tot een vakbekwaam en gedegen verhuisbedrijf in het Noorden.
Wegens gebrek aan opvolgers verkocht Piet de Jong het bedrijf in 2002 aan Leeuwarder verhuisfirma Bandsma Bultje. En tien jaar later op 1 april 2012 kocht Oscar Renken, die destijds bedrijfsleider was bij die firma, het bedrijf van zijn baas. Tot op de dag van vandaag is de alom bekende naam Jan de Jong gehandhaafd die al sinds mensenheugenis de verhuiswagens siert.
